Na obrzeżach Łodzi, czyli pierwszy dzień majówki

Punkt widokowy numer 1

W pierwszej kolejności wyznaczyłem pięć stanowisk do prowadzenia obserwacji. Dzisiaj usiadłem na pierwszym. Około 4 metrów nad ziemią widoczność była doskonała, ale siedzisko raczej nie było wygodnym fotelem domowym - zdobywanie wiedzy bywa trudne, bolesne, a czasami nawet niewygodne. Na szczęście wytrwałość jest nagradzana i o bólu zapomina się wtedy szybko.

Wtopiony w przyrodę

Przez około 30 minut nie działo się nic, ale potem zaczął się ruch. Z zarośli, które na moim planie oznaczyłem jako sektor A, wyszły sarny. Trzy kozy i koźlę. Trzymały się razem i wyraźnie coś, co było w zaroślach, niepokoiło je. Szybko przeszły w lewo do sektora C i dalej w wysokie zarośla i niewielki młodnik. W trawie poruszyła się mała żaba - oznaka, że bocianów na tym terenie jeszcze nie było. Na łodydze polnego kwiatka usiadł motyl. Siedział nieruchomo, wyraźnie widziałem, że poranny chłód utrudnia mu poruszanie się. Na płynącą w odległości około 100 metrów Mrogę przyleciały dzikie kaczki. Mimo że byłem ukryty bardzo dobrze, ich czujności nie zdołałem uśpić. Kiedy podniosłem aparat zerwały się natychmiast i tylko kaczor przez chwilę mi pozował, ale i on za moment poderwał się z wody.

Początek pracy i pierwsze obserwacje mam za sobą. Na piątym punkcie obserwacyjnym, znajduje się polanka ze źródełkiem. Przecięta jest rzeczką, oraz zbuchtowana przez dziki - może uda się zrobić im zdjęcie.

Grunt to satysfakcja

Z opowiadań słyszałem, że na 1-go maja odbywały się uroczyste pochody, pracą czczono to święto. Dzisiaj jest ono postrzegane zupełnie inaczej, choć w moim przypadku, należy chyba uznać, że uczciłem je pracą. Ale ile satysfakcji daje taka praca.

Czytaj także:
- Byliśmy przed Pałacem Prezydenckim [foto]
- Zalew Kotliny - idealne miejsce nie tylko na świąteczny spacer