Recenzja - James Bond w „Nie czas umierać”: Bardziej zmieszanie niż wstrząśnięcie

Recenzja - James Bond w „Nie czas umierać”: Bardziej zmieszanie niż wstrząśnięcie.

Nowe czasy sprawiły zarazem, iż w wyczekanej, dwudziestej piątej część serii słynne „Double O Seven” otrzymuje po nim w spadku agentka. Z tego może się albo zrodzić jatka, albo Bond zostanie wepchnięty w bambosze. Co ciekawe, reżyser Cary Joji Fukunaga - który odgrażał się, że Bond Seana Connery’ego to gwałciciel - zdecydował się na jedno i drugie, zrealizował więc coś w rodzaju rodzinnego melodramatu z imponującymi sekwencjami akcji, które jednak robią wrażenie potwierdzającego finansowy rozmach produkcji dodatku do próby przekonania nas, że oto oglądamy posiadającą szekspirowski wymiar przypowieść o pamięci, dziedziczeniu grzechów oraz o tym, że nie można utknąć w przeszłości. Będąc Bondem również. Teraz to już nie ojczyzna - Zjednoczone Królestwo - jest tą wartością, dla której można poświęcić życie. Bond zrzucił mundur, wygniótł garnitur i stał się człowiekiem. Ale nim przemieni się w przytulaśnego „misiaczka” w fotelu, moim zdaniem, cykl rzeczywiście potrzebuje kolejnego odświeżenia, bo za chwilę będzie jedynie udowadniał, iż jest progresywny i zgodny z obowiązującymi trendami.

CZYTAJ DALEJ >>>
.