Teoria queer (ang. queer theory, czyli „społeczna teoria różnicy”, „teoria odmienności”; samo queer było początkowo obraźliwym określeniem osoby homoseksualnej) powstała w latach 90. XX wieku jako pochwała wielości, różnorodności i inności. Inność w tej perspektywie jest rozumiana jako różnica między jednostkami, zawsze otwarta na rekonstrukcje - indywidualna i niepowtarzalna koncepcja siebie.

Idee te doskonale ilustrują słowa Riki Anne Wilchins, transseksualnej aktywistki i współzałożycielki grupy „_Transsexual Menace_”:

„Może nadszedł czas, by zaprzestać poświęcania złożoności naszego życia na ołtarzu wspólnej tożsamości, uświadomić sobie nasze sprzeczności i podjąć polityczną walkę bez naruszania którejkolwiek z nich […] Nasze sprzeczności i różnice są czymś więcej niż tylko politycznymi przeszkodami przypominają nam o naszej nieograniczoności, potwierdzają, że nie możemy być w pełni ujęci czy opisani, że żadna etykietka czy ruch nigdy nie zdołają objąć wszystkiego tego, czym jesteśmy czy mamy nadzieję się stać. Ta różnorodność jest naszą siłą w obliczu znanego autorytarnego zachodniego projektu narzucającego monolityczną, wszystko obejmująca prawdę, która przede wszystkim marginalizowała, tłumiła i wymazywała naszą obecność”

[cyt. za Joanna Mizielińska, „_Płeć, ciało, seksualność. Od feminizmu do teorii queer_”].

Queer pojawił się, jako krytyka polityki tożsamościowej, obejmując jednocześnie wszelkie mniejszości seksualne (non-straight), także te dyskryminowane dotąd przez ugrupowania lesbijsko-gejowskie, a więc również transseksualistów, transgenderystów, biseksualistów, transwestytów, drags, ale też heteroseksualistów, którzy sprzeciwiają się przymusowej kategoryzacji i standaryzacji sfery seksualnej.

Obraz takiej postawy i takiej walki przedstawia film Van Santa poświęcony życiu Harveya Milka, legendy ruchu gejowskiego, jednego z pierwszych Amerykanów otwarcie przyznających się do homoseksualnej orientacji. W 1977 r. Milk został wybrany członkiem Rady miasta San Francisco i przeforsował przyjęcie kilku ustaw zakazujących dyskryminacji mniejszości seksualnych. Po 11 miesiącach urzędowania został zastrzelony, wraz z burmistrzem Georgem Moscone, przez byłego radnego Dana White’a. Reżyser pokazuje narodziny ruchu, jego początkowe, skromne lokalne inicjatywy, które z czasem stają się coraz bardziej odważne, coraz wyraźniej zaznaczają się w przestrzeni publicznej i ostatecznie kończą się sukcesem politycznym.

Realizacja „Obywatela Milka” od lat była marzeniem Gusa Van Santa, reżysera, który sam jest jednym z pierwszych amerykańskich filmowców publicznie przyznających się do homoseksualizmu. Już na początku lat 90. minionego wieku, po wielkim sukcesie „_Filadelfii_” Jonathana Demme’a, planował realizację historii Milka z Robinem Williamsem w roli głównej, co niestety się nie powiodło. Także autor scenariusza, Dustin Lance Black, od wielu lat nosił się z zamiarem sfilmowania tej opowieści. Podczas pracy nad scenariuszem korzystał przede wszystkim z osobistych relacji i materiałów przyjaciół Harvey’a Milka.

Drugi prezentowany film – „Mala noche” – pozostaje w obszarze tematyki homoseksualnej. Jest to historia romansu między Amerykaninem a nielegalnym emigrantem z Meksyku oparta na autobiograficznej powieści Walta Curtisa. Film ten zdobył szerokie uznanie wśród widzów i krytyków.

W przerwie między projekcjami widzowie podjęli się dyskusji na temat aktualnej sytuacji osób homoseksualnych w naszym kraju i prawdopodobieństwa zaistnienia w Polsce przełomowych wydarzeń podobnych do dokonań Milka i jego zwolenników w USA.

Przeczytaj także:

-

- Obywatel Milk - recenzja

MM Łódź patronuje:

MMŁódź poleca:

Od redakcji: Przypominamy, że każdy z Was może zostać dziennikarzem obywatelskim serwisu MM Moje Miasto! Zachęcamy Was do zamieszczania artykułów oraz nadsyłania zdjęć z ciekawych wydarzeń i imprez. Piszcie też o tym, co Wam się podoba, a co Wam przeszkadza w naszym mieście. Spróbujcie swych sił w roli reporterów obywatelskich eMeMki! Pokażcie innym to, co dzieje się wokół Was. Pokażcie, czym żyje Miasto.