Seans filmowy otworzył Andrzej Mellin, reżyser i aktor, dziekan Wydziału Reżyserii na PWSFTviT w Łodzi. Repertuar, jak sama nazwa wskazuje, zawierał etiudy studenckie, które powstają w ramach nauki i doskonalenia się młodych twórców podczas studiów.

- Podstawowym zadaniem tych filmów jest edukacja. Filmy krótkometrażowe nie mają zbytu - mówi Andrzej Melin. - Są wykonywane w ramach ćwiczeń, gdzie jest bardzo silny nacisk na technologię oraz wizualizację, nieco mniejszy na fabułę. Istnieje u nas taka teoria i przekonanie, że film jest sztuką i robi się go po to, aby komunikować się z odbiorcą.

Filmy zostały wyświetlone w nieco innej kolejności niż mogliśmy przeczytać we wcześniejszych zapowiedziach. Studenckie etiudy rozpoczął „Twardziel” Karola Stadnika oraz „Zabawa” Witolda Leszczyńskiego, głównie dlatego, iż nagrane były na taśmie, reszta zaś na nośniku wideo.

Twardziel to krótki, bo jedynie dwuminutowy filmik, który w zabawny sposób ukazuje ludzkie słabości. Natomiast „Zabawa” to, jak powiedział Andrzej Melin, film zrobiony z dużym smakiem, z formalnym wyrafinowaniem, bezczelny i cyniczny, na który warto spojrzeć przez pryzmat lat 60’.

Po krótkiej przerwie technicznej związanej ze zmianą sposobu wyświetlania filmów, obejrzeliśmy wielokrotnie nagradzaną produkcję pt. „Luksus”, w której zagrał m. in. Zbigniew Zamachowski. Po tych fabułach na ekranie pojawiły się „Cztery oferty matrymonialne”, które są stuprocentowym dokumentem obrazującym polską rzeczywistość widzianą oczyma obcokrajowca, Magnusa Arnesena.

Na zakończenie pojawiła się animacja „American Dream” oraz „Błękitna Planeta”, która była optymistycznym akcentem kończącym ten wieczór projekcji, z którego zapamiętałam oryginalne motto Łukasza Cieślaka, bohatera ostatniego filmu: „bycie nieszczęśliwym jest nieuczciwe wobec świata”. Drugim takim stwierdzeniem, które utkwiło mi w pamięci jest: „mam powodzenie ale nie mam wzięcia”, które padło z ust jednej z bohaterek „Czterech ofert matrymonialnych”, które może poświadczyć, że prawdziwą sztuką jest stworzenie związku, czyli trwałych relacji międzyludzkich.

Te krótkometrażowe produkcje różnią się niemalże całkowicie od filmów, które codziennie oglądamy w telewizji. Być może dlatego, że studentom z PWSFTviT chodzi o to, by ukazać swoją indywidualność i przede wszystkim ją zachować tworząc niestandardowe projekty wynikające z potrzeby, raczej serca niż pogoni za kasą. Szkolny wyścig podąża raczej w stronę oryginalności, dopiero później ta zamieniana jest na komercję. Takie bowiem są realia, trudno sprzedać coś „innego”, kiedy nikt, łącznie z widzami, nie chce kupić.

Są jednak również tacy, którzy chłoną to kino odczuwając po obejrzeniu tego typu produkcji, pewien rodzaj nasycenia duchowego. Niestety, seans etiud studenckich to jedynie pojedyncze wydarzenie. Same filmy są trudno dostępne, najczęściej właśnie zalegają zakurzone na półkach szkół filmowych.

Niektórzy mówią o nim „ambitne kino”, a ja pytam: dlaczego nie może stać się tym popularnym, zająć miejsca masowego przekazu lub chociaż w jakimś stopniu zmienić tą dysproporcję pomiędzy tymi dwoma odmiennymi rodzajami produkcji?

MM Łódź patronuje:

MMŁódź poleca:

Od redakcji: Przypominamy, że każdy z Was może zostać dziennikarzem obywatelskim serwisu MM Moje Miasto! Zachęcamy Was do zamieszczania artykułów oraz nadsyłania zdjęć z ciekawych wydarzeń i imprez. Piszcie też o tym, co Wam się podoba, a co Wam przeszkadza w naszym mieście. Spróbujcie swych sił w roli reporterów obywatelskich eMeMki! Pokażcie innym to, co dzieje się wokół Was. Pokażcie, czym żyje Miasto.