Kościół Św. Józefa - [7 cudów Łodzi - nominacja]

Kościół był wielokrotnie rozbudowywany. Można powiedzieć, że świątynia jest niemym świadkiem historii Łodzi. Pamięta rozbiory Polski i zbrojne powstania narodowe. Należy do najstarszych budowli naszego miasta.

Kościół św. Józefa pierwotnie nosił tytuł Wniebowstąpienia NMP. Budowa pierwszego, drewnianego kościoła miała miejsce ok. 1370 r. Ufundował go właściciel Łodzi biskup Zbylut Gołańczewski. Budowla została ulokowana w okolicy dzisiejszego skrzyżowania ulic Zachodniej i Lutomierskiej. W tym samym czasie arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki eryguje tu parafię. Różne klęski, pożary, najazdy spadające na miasto przyczyniły się do upadku i zaniedbania tej świątyni.

Z fundacji biskupa kujawskiego Antoniego Ostrowskiego wybudowano w latach 1765 - 1768 nowy kościół na solidnym, murowanym fundamencie. Usytuowano go w pobliżu na tzw.Górkach Plebańskich (dziś Plac Kościelny.) Łódź do XVIII w. była niewielką osadą rolniczą, toteż mały kościółek zaradzał potrzebom duszpasterskim. Od roku 1835 do 1837 rozbudowano go. Został wydłużony i oszalowany.

Fot. Przemek Sikora

W 1880 r. parafia liczyła już 6 tys. wiernych. Łódź stawała się ruchliwym ośrodkiem przemysłowym. Wobec tych wyzwań postanowiono w 1881 r. znowu rozbudować kościół. Prace jednak okazały się niewystarczające. Podjęto decyzję o postawieniu nowego okazałego kościoła murowanego. Władze carskie nakazały starą świątynię wyburzyć. Wówczas proboszcz ks.Jan Siemiec wpadł na pomysł, by kościół przenieść na nowe miejsce.

Wybrano cmentarz przy ul. Ogrodowej, na którym od 1856 r. nie chowano zmarłych. Władze carskie poinformowano, że po przeniesieniu w głównym ołtarzu umieści się obraz św. Mikołaja, przed którym będzie można zanosić modlitwy za cara Mikołaja I. Pomysł się powiódł. I tak po 123 latach drewniany kościół zmienił lokalizację.

Istnieje podanie, że kościół przeniesiono w ciągu jednego dnia. Uczynili to pracownicy pobliskiej fabryki Izraela Kalmanowicza Poznańskiego. Prace trwały od 10 kwietnia 1888 r.

Po złożeniu całości 21 maja 1888 r. został poświęcony przez arcybiskupa warszawskiego Wincentego Teofila Chościak Popiela i nadano mu tytuł św. Józefa. Odtąd był kościołem filialnym parafii Wniebowzięcia NMP.

Ten status świątyni trwał do końca 1909 r. Na mocy dekretu arcybiskupa Chościak Popiela, od 1 stycznia 1910 r. powstała tu parafia p.w. św. Józefa. Za pierwszego proboszcza dokonano rozbudowy kościoła, poszerzając go o nawy boczne, kaplice boczne i modernizując prezbiterium.

W latach 20. XX w. firma św. Wojciecha w Poznaniu wykonała pięć nowych ołtarzy do kościoła. Ich fundatorem był I. K. Poznański - współwłaściciel pobliskich zakładów.

Kolejna rozbudowa miała miejsce w 1957 r. Rozpoczęto ją bez zgody władz. Poszerzono m. in. kaplice boczne i wstawiono w nich drzwi. Następne lata związane są z remontami, malowaniem kościoła, wykonaniem polichromii itp. Te różne prace spowodowały, że kościółek zatracił swój pierwotny charakter. Mimo tego przyciąga swą niepowtarzalnością, urokiem, wyglądem nie pasującym do architektury wielkiego miasta.

Na podstawie materiałów dostępnych na stronie www.jozef.org.pl.

Kościół Św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryii Panny jest jednym z obiektów nominowanych w plebiscycie "7 cudów Łodzi". Weź udział w naszej zabawie, zgłoś swoje miejskie cuda! Zobacz listę wszystkich nominacji