Emilia Białecka: Czy uczęszczała Pani do szkół o kierunku dziennikarskim?

Wanda Wasilewska: Skończyłam Akademię Wychowania Fizycznego. Do radia trafiłam dzięki mojemu głosowi. Miałam wieczny kompleks na punkcie mojego niskiego głosu. Do pewnego czasu bardzo go nie lubiłam. A mianowicie do czasu, kiedy pewien taksówkarz powiedział, że mam bardzo radiowy głos. Miałam kilka marzeń, m.in., żeby zostać dziennikarką, chciałam skończyć anglistykę i chciałam iść też do szkoły aktorskiej. Wydaje mi się, że w tym zawodzie zawierają się te trzy marzenia. Trzeba być aktorem, jak się idzie do urzędników. Nie dotyczy to oczywiście bohaterów moich reportaży, ale przed urzędnikami trzeba czasem grać taką groźną Wandę Wasilewską.

E.B.: Jakie były Pani początki?

W. W.: Któregoś wieczoru przygotowywałam się do egzaminu z socjologii. To były początki wolnego radia. Usłyszałam, że jest nabór do Radia „Merkury”. Poszłam na przesłuchanie. Po kilku tygodniach dostałam zaproszenie, była rozmowa kwalifikacyjna. Z kilkunastu osób, które wraz ze mną rozpoczęły współpracę zostało nas troje do dziś.

Na początku robiłam relacje z dróg. Bo jak się przychodzi do radia to wszystkie tematy są już pozajmowane. Gdziekolwiek młody adept nie ruszy, cokolwiek by chciał zrobić, to ten starszy mówi „zostaw, bo to moje”. I tak dzięki moim kolegom z działu motoryzacyjnego trafiłam na drogi. Przez rok robiłam relacje drogowe z poznańskich ulic. Byłam bardzo rozpoznawalną postacią. Teraz nie jestem tak popularna jak wtedy, tego pamiętnego roku. W tym czasie poznałam Marysię Blimel, która wtedy zajmowała się podziemnym radiem. Marysia zajmowała się reportażami i mnie to strasznie zainteresowało. Przyglądałam się najpierw jej pracy, montowaniu na szerokiej taśmie. Wciągnęło mnie to.

E.B.: Czy podczas robienia reportażu zdarzyły się Pani niebezpieczne lub bardzo nieprzyjemne sytuacje?

W.W.: Bardzo często takie sytuacje spotykają mnie w kontaktach z urzędnikami. Oni zapominają, że dziennikarz tak jak i oni pełni służbę publiczną. Nie dzwoni się do nich w sprawach prywatnych. Ja nie wypytuję urzędnika o jego intymne życie w związku małżeńskim, tylko o konkretną publiczną sprawę. To właśnie te nieprzyjemne chwile.

Co do wydarzeń niebezpiecznych, czasami można zniszczyć sobie ubranie. Parę lat temu robiłam reportaż z marszu równości w Poznaniu. Pojawiły się wyrostki, mężczyźni, którzy byli przeciwko tej paradzie. Pokopali świeczki, które były ułożone w kształcie pacyfki i zniszczyli mi spodnie. Wtedy się bałam. Tak, to są takie momenty niebezpieczne.

E.B.: Czy miała Pani przyjemność robić reportaż w Łodzi?

W.W.: Ja przez Łódź tylko przejeżdżam. Dzisiaj też jestem tutaj tylko parę godzin. O Łodzi lubię czytać, bardzo. Kilkanaście razy oglądałam „Ziemię obiecaną”. Bardzo podoba mi się łódzka architektura, którą znam ze zdjęć i filmów. Jest to niezwykłe, zupełnie niezwykłe miejsce. Nie miałam przyjemności robić tu reportażu. Mam tu kilku fantastycznych kolegów m.in. z Andrzeja Poniedzielskiego, Elżbietę Adamiak, którzy założyli tutaj fantastyczną „Przechowalnię”.

Spotkania w ramach Forum Reportażu odbywają się cyklicznie, raz w miesiącu w Śródmiejskim Forum Kultury. Spotkanie z Wandą Wasilewską poprowadziła Roma Leszczyńska. Wszystkie miejsca siedzące były zajęte, sala była pełna młodych ludzi, głównie z kierunku dziennikarstwa.

Następne takie spotkanie, ostatnie przed wakacjami, rozpocznie się 10 czerwca o godz.18. Przewidywanym gościem jest Anna Bogdanowicz z Polskiego Radia Białystok.

**

Od redakcji: Przypominamy, że każdy z Was może zostać dziennikarzem obywatelskim serwisu MM Moje Miasto! Zachęcamy Was do zamieszczania artykułów oraz nadsyłania zdjęć z ciekawych wydarzeń i imprez. Piszcie też o tym, co wam się podoba, a co Wam przeszkadza w naszym mieście.  Spróbujcie swych sił w roli reporterów obywatelskich eMeMki! Pokażcie innym to, co dzieje się wokół Was. Pokażcie, czym żyje Miasto.