TrotuArt 2010 - V Międzynarodowy Festiwal Sztuki Ulicznej [program]

Organizatorem jest Teatr Lalek „Arlekin”, pod patronatem Prezydenta Miasta Łodzi. Jak zwykle, imprezę zainauguruje wielka, barwna parada na ulicy Piotrkowskiej. Białe cylindry - znak rozpoznawczy festiwalu, będą widoczne we wszystkich miejscach plenerowych spektakli czyli m.in. na terenie Manufaktury, przed "Magdą", w Pasażu Schillera i Rubinsteina oraz na Starym Rynku – w miejscach, które łodzianie znają z poprzednich edycji tej imprezy.

Gwiazdą festiwalu jest znany i ceniony w świecie niemiecki zespół Theater Antagon Action, który zaprezentuje na Starym Rynku spektakl "Time Out". Mamy nadzieję, że spodobają się mieszkańcom naszego miasta także gorące rytmy egzotycznego zespołu taneczno-muzycznego z Senegalu. Wystąpią ponadto artyści m.in. z dalekiego St. Petersburga w Rosji, z Ukrainy, Czech i oczywiście nasze rodzime, polskie zespoły. Będące wizytówką "Arlekina" smoki tradycyjnie wezmą udział w turnieju rycerskim na Rynku Manufaktury. Nie zabraknie koncertów stricte muzycznych oraz działań w sferze plastycznej. I trochę statystyki: w ciągu dwóch dni będą miały miejsce 24 wydarzenia artystyczne, w tym 14 spektakli, 10 różnego rodzaju koncertów i pokazów. A zatem bawmy się razem na naszym festiwalu podczas trzeciego wrześniowego weekendu. Z pewnością każdy znajdzie tu coś dla siebie. Już dziś zapraszamy!

PROGRAM V MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU SZTUKI ULICZNEJ "TROTUART 2010":

Spektakle festiwalu TrotuArt 2010

Company Lions of Africa from Dakar (Senegal) – The Lions Sleep Tonight

W skład grupy wchodzą najbardziej utalentowani współcześni artyści senegalscy. Wielobarwność i rytm prezentowanego, pełnego energii widowiska, zachwycają każdego spośród widzów uczestniczących w tym swoistym show. Tradycyjne kostiumy, instrumenty, tańce i pieśni sprawiają, że publiczność czuje się, jakby zwiedzała ten piękny, egzotyczny  kraj, a wrażenia temu towarzyszące z pewnością zapadną w pamięć na długo. Spektakl taneczny, muzyczny, „teatralny”, pełen ekspresji.
(Dla wszystkich)

Drużyna Verthandi (Polska) – Turniej rycerski z udziałem smoków Arlekina

Drużyna zawiązała się oficjalnie w 2007 r. Zajmuje się odtwórstwem wczesnośredniowiecznej Europy północnej oraz wschodniej (kultur skandynawskich, wareskich, rusińskich oraz słowiańskich) z przełomu IX – X wieku. Nie tylko odtwarza walki z tamtego okresu,  ale także szeroko pojętą kulturę,  począwszy od kompletnego ubioru poprzez rzemiosło, taniec, śpiew, kulinaria, życie obozowe, na wierzeniach i obrzędach skończywszy. W obecnej chwili  drużyna zrzesza pod swoimi barwami około dwudziestu osób, które starają się w jak najlepszy sposób wcielić w Waregów, Słowian czy Rusinów, jednak chętnych ciągle przybywa.
(Dla wszystkich)

Teatr Pantomimy TOK Mirosława Mirosławskiego (Polska)

Aktor-mim Mirosław Mirosławski od wczesnych lat interesował się ruchem, gestem oraz tańcem klasycznym. Sztuki pantomimicznej uczył się w Lubelskim Teatrze Wizji i Ruchu, a także w warszawskim klubie Stodoła. Pracował także we Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. W 1992 r. założył zawodowy teatr pantomimy „TOK”. Pełne kunsztu spektakle prezentował zarówno w Polsce, jak i za granicą, także podczas wielu festiwali. Oprócz ról teatralnych ma w swym dorobku filmy dokumentalne, role filmowe, reklamy telewizyjne. Jako aktor-mim prowadzi szeroką działalność mającą na celu propagowanie tej sztuki. Nie bojąc się eksperymentów w teatrze, poszukuje własnej formy ruchu. Przejrzystość i perfekcyjność warsztatu aktorskiego sprawiają, że Mirosława Mirosławskiego można zaliczyć do grona najlepszych techników pantomimy. Zespół teatru TOK składa się z siedmiu aktorów-mimów, pracujących indywidualnie i zespołowo. Obok spektakli teatralnych zespół towarzyszy różnym imprezom, nadając im swoistego klimatu, zależnego od charakteru danej imprezy.

Na Dworze Polskiego Króla

Średniowieczne komediowe przedstawienie, inspirowane malarstwem Jana Matejki, w którym występujący w roli głównej Stańczyk zmierza się z głównymi wadami i problemami narodu polskiego. Z jego hultajstwem, pijaństwem, niemoralnością, ale także podkreśla te dobre strony Polaków: szlachetność i patriotyzm. Aktor grający błazna wchodzi w interakcję z publicznością. Każdy z widzów ma szansę stać się na chwilę królem, żołnierzem, katem, więźniem czy damą dworu, zagrać w teatralnym kostiumie z niezbędnymi rekwizytami. Wszystko to sprawia, że publiczność uczestniczy w żywym, barwnym, niepowtarzalnym widowisku, a jeszcze do tego ma wpływ na rozwój wydarzeń.
(Przedstawienie dla młodzieży i dorosłych)

4 wymiar

Spektakl polega głównie na akcjach intermimicznych z widzami, na improwizacji. Prezentowane scenki komediowe opierają się w dużej mierze na bezpośrednim kontakcie z przypadkowym odbiorcą, są nawiązaniem i często wyolbrzymiają dziejące się aktualnie w obrębie placu gry wydarzenia. Jednym słowem -  4 wymiar to kalejdoskop nieprzewidzianych wydarzeń ulicy.
(Dla wszystkich)

Iryna Afanasyewa  (Ukraina) – Kominiarczyk

Absolwentka klasy pantomimy Szkoły Estrady i Cyrku w Kijowie. W 2003 r. osiedliła się w Polsce i samodzielnie kontynuuje twórczą drogę. Swoje inspiracje czerpie ze  szkoły aktorstwa Étienne Decroux, pantomimy Marcela Marceau, mistrzów komedii Charlie Chaplina, braci Marx oraz rosyjskich gwiazd klaunady cyrkowej, m.in. Leonida Engibarowa, a także współczesnego klauna  Sławy Polunina.

Charakteryzuje się mocną stroną medialną, dużą dozą improwizacji z widzem, która  nadaje tempo oraz nastrój widowisku. Dzięki temu za każdym razem jest ono niepowtarzalne, żyjące swoim życiem. Étienne Decroux  mówił: „goły człowiek na gołej scenie”, „aktor nie potrzebuje rekwizytów, żeby tworzyć (mime pur)” , „teatr – to gra aktora”. Jednoosobowe show „Kominiarczyk” jest tworzone na minimum rekwizytów, a maksimum gry z widzem. Dzięki żywej reakcji widza, spektakl nabiera formy „stage-show”  bez słów .
(Spektakl familijny)

The Theatre Mr Pejo’s Wandering Dolls (Rosja) – Mignone

„Wędrujące Lalki Pana Pejo” z Sankt Petersburga to trupa komediantów założona w tym mieście w 1993 roku. To Teatr, którego korzenie sięgają wspaniałej tradycji europejskiego karnawału. Teatr masek, groteski i bufonady. Zespół ceniony jest za doskonałą technikę aktorską towarzyszącą oryginalnej, unikalnej estetyce, a dzięki ogromnemu poczuciu humoru artyści Pana Pejo zasłużyli sobie na miano „prezydenckich błaznów”. Teatr zapraszany był przez byłego prezydenta Federacji Rosyjskiej, Władimira Putina oraz mera St Petersburga, grał dla Tony Blaira czy Georga Busha. Występował na kilkunastu międzynarodowych festiwalach europejskich, m.in. w Rosji, na Litwie, w Hiszpanii, Słowenii i we Włoszech, a także ...w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Mignone – to kameralne misterium o dziewczynce, która mieszka w szafie, wypełnionej, podobnie jak nasze serca, różnymi obrazami, strachem, wątpliwościami i radością. Lalki i maski wypełniają ten zwariowany świat, wywołujący śmiech i współczucie widzów. Interaktywna gra z publicznością, dynamiczne wstawki taneczne, nieoczekiwane zwroty akcji, sceny zgoła fantastyczne i możliwość rozmaitych ich interpretacji, a także unikalne maski i kunszt sztuki aktorskiej – to atuty przedstawienia. Przemiana głównej bohaterki i dziwaczność współwystępujących stworów tworzy oryginalną przestrzeń estetyczną, organicznie wpisującą się w środek miasta.
(Dla młodzieży i dorosłych)

Teatr Antagon (Niemcy) –  Time Out

Znana z zakrojonych na szeroką skalę projektów plenerowych niemiecka grupa Antagon TheaterAKTion za credo swojej artystycznej drogi przyjęła słowa Omara Valino: „Teatr nie jest przemocą, gwałtem, jest erozją. Jest raczej jak woda lub wiatr, które przez swoje niemal niedostrzegalne oddziaływanie kształtują ciągle zmieniające się oblicze ziemi”. Antagon theaterAKTion w swoich działaniach wykorzystuje elementy teatru ruchu (w tym japońskiego tańca butoh), akrobatyki, improwizacji z nowoczesnymi instalacjami przestrzennymi, projekcjami multimedialnymi i efektami dźwiękowymi. Dla tej, ponad dwudziestoosobowej grupy artystów, teatr jest przede wszystkim drogą do poszukiwania odpowiedzi na pytania egzystencjalne, a zarazem heroiczną próbą wpływania na rzeczywistość.

Spektakl Time Out niemieckiego teatru to przedstawienie o walce z przemocą i uciskiem. Rytm, taniec i imponująca sceneria wciągają widza w świat, który poszukuje minionej rzeczywistości. Teatr wykorzystuje skomponowaną przez siebie muzykę, szczudła, elementy tańca butoh i spektakularne efekty pirotechniczne.
(Dla młodzieży i dorosłych)

Grupa UNICAR (Polska) - Pokaz Capoeiry

Łódzka grupa UNICAR, dokładniej União Internacional de Capoeira Regional (Międzynarodowa Unia Capoeira Regional) to jedna z 24 sekcji działających w Polsce. Pochodzi od korzennych grup Capoeira w Brazylii, jest jej tradycyjną odmianą, a  specjalizuje się w Capoeira Regional – prezentacji tradycyjnej odmiany, bardzo dynamicznej i agresywnej, wypełnionej wymianami dynamicznych kopnięć. Zajmuje się promocją kultury afro-brazylijskiej na terenie Polski, poprzez liczne pokazy, festiwale i show brazylijskie. Bazuje na rytmie i płynnym tanecznym ruchu. Przepełniona efektownymi akrobacjami i kopnięciami, zaskoczy niejednego widza. Spośród innych sztuk walk Capoeira wyróżnia się płynnością i elementami akrobatyki, bardzo przypomina taniec, stąd też jest nieprzewidywalna i zadziwiająca. Mówi się, że jest to „najpiękniejsza sztuka walki i najniebezpieczniejszy taniec”.
(Dla wszystkich)

Kiev Street Theatre KET (Ukraina)

Teatr został założony w 1993 r. przez profesjonalnych aktorów teatru Młodego Widza w Kijowie. Przez 10 lat pracował jako Kijowski Teatr Eksperymentalny na Akademii Mogiliańskiej w Kijowie, realizując spektakle z klasycznego i współczesnego repertuaru światowego. Od 1994 r., jako zespół Anatolija Pietrowa, rozpoczął produkcję ulicznych spektakli teatralnych, które prezentowane były m.in. w Słowacji, Danii, Niemczech, na Cyprze, w Tunezji, Turcji, Bahrajnie oraz oczywiście na festiwalach w Polsce. Na codzień artyści występują w teatrze, w którym podczas pamiętnych wydarzeń Pomarańczowej Rewolucji odpoczywała część z uczestników „marszu” Ukrainy do wolności. Teatr gra po ukraińsku, cenzura przestała „gnębić” umysły artystów już jakiś czas temu, dzięki czemu aktorzy mogą sięgać bez żadnych ograniczeń do studni bez dna, jaką niewątpliwie jest ludzka wyobraźnia. Znany jest z widowisk plenerowych, które łączą ekspresję aktorską z tańcem i elementami o charakterze wizualnym, używanymi tradycyjnie w spektaklach plenerowych. Obecnie zespół pracuje pod patronatem słynnego Kijowskiego Akademickiego Teatru Młodego.

klasycznego i współczesnego repertuaru światowego. W .
Obecnie pracuje i pod patronatem słynnego Kijowskiego Akademickiego Teatru Młodego.

Pomiędzy niebem a ziemią

Przedstawienie  toczy się wartko, mieszając realność  i imaginacje  transcendentne.  Pobudzona grą aktorską wyobraźnia widza skłania do refleksji, w efekcie której pojawiają się pytania natury egzystencjalnej. Do jakiego stopnia Człowiek żyjący wśród przemocy może znieść przymus i poniżenie?  Czy stać go na kompromis pomiędzy poczuciem wolności i  imperatywami nieakceptowanego systemu wartości, norm, obyczajów?
Czy   totalitaryzm jest w stanie złamać opór natury ludzkiej i  czy ucieczka w obłęd  jest jedynym ratunkiem od gwałtu i cierpienia? 
Sztuka  nie opowiada o herosach,  którzy zmieniają świat. To piękna opowieść o tych, którzy z powodu  dziecięcej wręcz niewinności  nie radzą  sobie z życiem. Bezbronni często płacą za swoje marzenia najwyższą cenę.
(Dla młodzieży i dorosłych)

Marzenia albo Karnawał

Bardzo żywiołowy i kolorowy spektakl uliczny, zawierający sceny komediowe i taneczne, pozwalające na aktywną zabawę z publicznością. Mistrzowskie, brawurowe wręcz popisy na szczudłach, prześliczne kostiumy, humor i wesołość przedstawianych scen wciągają widzów do wspólnej zabawy, tworząc niepowtarzalną karnawałową atmosferę, w której dominuje muzyka flamenco, rock and roll i pop dance.
(Dla młodzieży i dorosłych)

Teatr Tancerzy Ognia Avatar (Polska)

Teatr, specjalizujący się  w technikach ogniowych, tańcu i żonglerce, wchodzi w skład legnickiego stowarzyszenia Uliczne Laboratorium, któremu nieobce są wszelkie  sztuki z zakresu cyrku i teatru ulicznego.

Zmierzch elfów

W zamierzchłych czasach pomiędzy krainą Snów, a Jawą istniał ród Ognistych Elfów. Niestety na przestrzeni wieków i wojen, jakie toczyły ze sobą te dwa światy, niemal wszystkie elfy wyginęły. Pozostała tylko nieliczna garstka zmuszona do życia w ukryciu, by ludzki wzrok ich nie dosięgnął. Pomimo ich ciągłej ucieczki istnieje moment, w którym na chwilę zatrzymują się, aby dokonać ceremonii podsycania ognia ich życia. Zdarza się to tylko o zmierzchu, kiedy to dzień równa się z nocą.

Niewiele jest na świecie istot, które miały okazję ujrzeć ich jedyny i niepowtarzalny rytuał. Lecz jeśli przymrużycie delikatnie oczy i zachowacie ciszę tak, aby ich nie spłoszyć, być może uda się i Wam.
(Dla młodzieży i dorosłych)

Lutrek

Teatralno – cyrkowe show dla dzieci o marzeniu sennym. Dwa cyrkowe klauny stają się w nim przedmiotami, kamieniami, wiatrem, cyrkowymi laleczkami. Prowadzą dialog w działaniach, podają publiczności czarodziejską filiżankę i częstują ją pokazem żonglerskim. Tworząc razem, odnajdują radość, zabawę, lekkość i pełnię.
Elementami spektaklu są: sztuka cyrkowa (m. in. żonglowanie klapsami lub nożami, piłeczkami, diabolo, chodzenie po linie, taniec ze wstążkami), taniec współczesny, klaunada, pantomima, akrobatyka oraz interakcja z publicznością.
(Widowisko dla dzieci)

Teátr Viti Marčika (Czechy)

Vitezslav Marčik to prawdziwy komediant i klown, śpiewak, aktor, doskonały narrator, niekwestionowany artysta. Znane powszechnie bajki przedstawia z niekłamaną radością, zarażając nią swoją publiczność. Potrafi improwizować w każdych okolicznościach. W stworzonym przez siebie teatrze prezentuje spektakle, które z założenia są alternatywne dla teatru lalek. Nawiązuje świetny kontakt z publicznością, zapraszając do wspólnej teatralnej zabawy.

Królewna Śnieżka

Lalkowy spektakl wystawiany jest w konwencji wędrownego teatru, wozu z komediantami, który raz jest królewską komnatą, potem przemienia się w gęsty, ciemny las, a wreszcie staje się małym domkiem dla siedmiu krasnoludków. Dzięki rytmicznym piosenkom z łatwym do zapamiętania refrenem, który mogą wykonywać zgromadzone dzieci wraz z grającymi  aktorami, przedstawienie jest wartkie i pełne humoru. Przedstawienie z morałem, że w życiu najważniejsza jest miłość, która pokona nawet śmierć.
(Dla dzieci)

Bajaja

Spektakl jednego „komedianta” i jego pięciu lalek. Angażując publiczność do udziału w działaniach teatralnych, a często powierzając im odpowiedzialne funkcje swoich asystentów, aktor pozwala stać się żołnierzem w wielkiej bitwie, pomóc królewiczowi i jego klaczy przezwyciężyć smoka, a na koniec zaśpiewać pieśń weselną.
(Spektakl familijny)

Andrzej Ceglarek (Polska) – Solowy koncert akordeonowy

Muzyk akordeonista, absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi, w okresie studiów rozpoczął przygodę z muzyką kameralną, odnosząc sukcesy w duecie akordeonowym z W. Zybałą.

Od wielu lat współpracuje z Teatrem Muzycznym w Łodzi, od niedawna również z łódzkim

Teatrem im. St. Jaracza. Na swoim instrumencie jest w stanie wykonać niemal każdą muzykę, często tworząc własne transkrypcje znanych utworów napisanych na inne instrumenty.

Na akordeonie można wykonywać muzykę różnych regionów całego świata, stąd w repertuarze artysty znajduje się wiele różnorodnych utworów muzyki rosyjskiej, żydowskiej, południowoamerykańskiej, bałkańskiej, a także znane tematy musicalowe i filmowe.

Muzyk współpracuje z dwoma zespołami, Gomand Trio oraz Klezmer Quartet.

(Dla wszystkich)

Gomand Trio (Polska) - Koncert

Zespół instrumentalny wykonuje muzykę popularną, filmową, rozrywkową. Istnieje od 2009 roku. W skład zespołu wchodzą : Małgorzata Pniak – skrzypce, Andrzej Ceglarek – akordeon, Mariusz Wiater – kontrabas. Zespół obsługuje rauty i przyjęcia firmowe, daje koncerty okolicznościowe na terenie całego kraju, jest zapraszany do występów zarówno przez firmy jak i osoby prywatne. Skład instrumentalny pozwala wykonywać bardzo odległe od siebie utwory poczynając od muzyki cygańskiej, a na poważnej kończąc.

Niniejszy występ jest jednym z etapów promocji zespołu w Łodzi, mieście w którym działa na co dzień.
(Dla wszystkich)

Zespół Tańca Ludowego „Harnam” (Polska)

Najstarszy tego typu zespół w Polsce i, o czym nie wszyscy wiedzą, starszy niż „Mazowsze” czy „Śląsk”. Jego założycielką była Jadwiga Hryniewiecka, znana tancerka i choreograf wysokiej klasy. Przez 61 lat działalności „Harnam” wykształcił setki tancerzy, dał natchnienie tysiącom młodych ludzi do dalszej pracy twórczej, zgromadził olbrzymi dorobek kostiumowy, choreograficzny, ujmując to szerzej – po prostu kulturowy. Koncertował  praktycznie na całym świecie, zyskując  zasłużone miano ambasadora polskiej kultury. „Harnam” jest laureatem światowych konkursów tańca w: Berlinie, Bukareszcie, Kiszyniowie, Nicei, Wenecji, Wiedniu oraz wielu innych prestiżowych festiwali folklorystycznych na całym świecie. Zespół zdobył wiele prestiżowych nagród i wyróżnień państwowych, wojewódzkich i miejskich. Po różnych, często zawiłych kolejach losu, od lutego 2008 r. zespół ma nową siedzibę przy ul. Piotrkowskiej 282a, a organizacyjnie mieści się w strukturze „Arlekina”.

Stowarzyszenie Kulturalne Pro-Scenium, Teatr A  (Polska) – Genesis

Teatr „A” jest zawodowym, offowym teatrem religijnym z Gliwic. Działa od 1996 r., a w swoim dorobku ma 17 autorskich premier m.in. Pasja, Pastrorałka, Pieśń nad pieśniami, Apokalipsa, Kadisz, Pieśń o św. Franciszku. Zespół od momentu swego powstania jest „teatrem w drodze" – wierny swojej „pielgrzymiej" tradycji cyklicznie organizuje tournée w kraju i za granicą. To programowe „wychodzenie do widza" kształtuje formę teatralnego przekazu – klarownego, czasem dowcipnego. Stara się łączyć popularny język teatru muzycznego z doświadczeniami europejskiej awangardy teatralnej, sięga do polskiej kultury ludowej, łączy autorskie teksty z tekstami biblijnymi lub staropolskimi, czerpie obficie z dorobku literackiego innych kultur, inspiruje się muzyką i choreografią tańców ludowych. Zespół szuka piękna i sacrum. Podejmując ważne tematy stara się komunikować z widzem językiem jak najbardziej uniwersalnym.

Genesis jest plastyczną interpretacją pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. Opowiada historię początku świata, stworzenia ludzi, grzechu, Kaina i Abla, wreszcie Noego i potopu. Zderzenie biblijnego przekazu z jego licznymi interpretacjami z obszaru malarstwa europejskiego (kolaże multimedialne), ogień, szczudła, machiny, wreszcie intensywnie emocjonalny plan aktorski składają się na pełne ekspresji przedstawienie.
(Spektakl dla dorosłych)

Robert Pieculewicz (Polska) – Koncert gitarowy

Muzyką zaczął interesować się w wieku 11 lat, najpierw wygrywał na pianinie wszystkie melodie, które usłyszał, potem jego ulubionym instrumentem stała się gitara. Pierwszą gitarę z prawdziwego zdarzenia zrobił dla niego lutnik, który jest jego przyjacielem – do dzisiaj jest to jedna z jego ulubionych gitar.
Nagrał 6 albumów autorskich. Jego muzyka została wyróżniona na ogólnoeuropejskim konkursie gitarzystów w listopadzie 2000 roku w Lozannie i otrzymała wiele pozytywnych recenzji. 
"Koncert gitarowy" często gra na krakowskim Rynku, ponieważ – jak mówi – jest to miejsce magiczne, o niepowtarzalnym klimacie.
(Dla wszystkich)

Teatr Figur (Polska) – Rękodzieło Artystyczne

Teatr Figur został powołany w styczniu 2007 r. z inicjatywy Fundacji Paideia. Greckie słowo paideia oznacza świadome wychowywanie dziecka poprzez edukację i kulturę, w odwołaniu do uniwersalnego i wiecznego ideału człowieka. U podstaw działania Fundacji leży przekonanie, że nauka i kultura daje moc do myślenia, tworzenia i działania. Swoje cele Fundacja realizuje poprzez dwa główne projekty: Uniwersytet Dzieci oraz Teatr Figur Kraków.

Celem Teatru Figur Kraków jest stworzenie współczesnego teatru lalek, który będzie atrakcyjny zarówno dla dzieci, jak i towarzyszących im dorosłych. Zespół teatru tworzą ludzie wywodzący się z różnych stron świata, mający rozmaite, nie tylko aktorskie wykształcenie, ale także liczne pasje i pomysły. Efektem ich spotkania jest repertuar dla dzieci i młodzieży w wieku 8 – 14 lat. Krakowski zespół w swych spektaklach wykorzystuje lalki niekonwencjonalne, teatr cieni, wyobraźnię. Poważnie traktuje widza dziecięcego, jak i dorosłą publiczność, zarażając wszystkich swym entuzjazmem.

Rękodzieło artystyczne  to osiem krótkich etiud, osiem różnych światów, wszystkie opowiedziane w technice teatru rąk. W spektaklu nie ma słów ani rekwizytów, aktorzy nie pokazują twarzy, nie śpiewają piosenek. Jedyne, co mają to... ręce i poczucie humoru.

Czytaj także:
- Łódź Czterch Kultur gotowa, by wypłynąć!
- **

**

Zobacz też na MM Łódź

Zdrowie i uroda	Operowe karaoke w Teatrze Wielkim	Rozdajemy akredytacje	Festiwal Soundedit 2010
Konkursy	Widzew Łódź	Festiwal Łódź Czterech Kultur	Gdzie warto się wybrać