Trener Widzewa Czesław Michniewicz zbudował ciekawą drużynę

Michniewicz chyba zapamiętał tę niezbyt grzeczną odpowiedź, bo już w następnej kolejce wygrał w stolicy z Polonią 1:0 i zaliczył serię pięciu meczów bez porażki. Zespół grał coraz lepiej. Porażka w stolicy ze słabiutko dysponowaną Legii 0:1, po jedynym celnym strzale gospodarzy była wstydliwa, ale przełamanie kryzysu okazało się wyjątkowo efektowne (3:1 w Białymstoku z wiceliderem Jagiellonią). Po 13 kolejkach rundy rewanżowej Michniewicz miał o 7 punktów więcej niż jego poprzednik Andrzej Kretek po 13 meczach jesieni (kiedy ten trener został zwolniony). Ogółem bilans Widzewa pod wodzą Kretka to: 3 zwycięstwa, 6 remisów, 4 porażki , gole 19-15. Dorobek drużyny pod skrzydłami Michniewicza to: 8 zwycięstw, 4 remisy, 5 porażek, gole 23-19.

Kolejny udany serial pięciu meczów bez porażki pozwolił wywindować się widzewiakom z trzynastej na szóstą pozycję i nawet pojawiła się szansa walki o miejsce w czołowej czwórce, dającej prawo do gry w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów.

Szkoda, że występy Widzewa pod wodzą Michniewicza zamykają dwie przegrane klamry. Chodzi o porażkę 1:3 w debiucie z w Gdańsku z Lechią, gdy w połowie listopada zespół zajmował czternastą lokatę i spadł na przedostatnie miejsce. Całe rozgrywki też zakończyła wpadka w Zabrzu aż 0:4, co kosztowało cofnięcie z szóstego na dziewiąte miejsce w końcowej tabeli. To zabolało właścicieli klubu, bo oznaczało startę kilkuset tysięcy premii za lokatę.

Jeszcze bardziej można się irytować dwoma z rzędu bezbramkowymi remisami na swoim stadionie z Arką i Ruchem, choć z chorzowianami łodzianie grali długo w przewadze najpierw jednego, a później nawet dwóch zawodników. Gdyby te mecze wygrano, to mogliśmy być świadkami piętnastego medalu Widzewa w historii występów w ekstraklasie. Poziom rozgrywek był bowiem słaby, a najlepszym potwierdzeniem jest rajd Śląska pod wodzą Oresta Lenczyka z przedostatniej pozycji do wicemistrzostwa. A wrocławianie mieli zbliżony potencjał do Widzewa, skoro odnotowali porażkę w Łodzi 2:5 i szczęśliwy dla Śląska remis 2:2 we Wrocławiu.

Mimo tych zastrzeżeń powrót czterokrotnych mistrzów Polski do grona najlepszych był udany. Plusy zdecydowanie przeważają. Niemal połowa (15) piłkarzy widzewskich grała przecież pierwszy raz w polskiej ekstraklasie. Do tego jeden z najbardziej doświadczonych zawodników, reprezentacyjny napastnik, Marcin Robak grał tylko 10 spotkań. Strzelec 7 goli został sprzedany zimą do ligi tureckiej. Luka jak powstała w napadzie była trudna do zastąpienia. Tym bardziej, że Darvydas Sernas nie grał tak dobrze jak jesienią.

A jednak Michniewiczowi udało się zatuszować lukę. Głównie za sprawą Piotra Grzelczaka. Wychowanek klubu zdobył 8 bramek, z czego pięć na finiszu wiosny. Był pięciokrotnie w Jedenastkach Kolejki, a niektóre jego gole np. w Białymstoku były ozdobą całych rozgrywek. Upieramy się przy tym, że Grzelczak mógł grać częściej na początku rundy rewanżowej. Michniewicz tłumaczy, że wtedy na treningach prezentował się słabiej.

Z pozyskanych zimą piłkarzy najlepsze wrażenie pozostawił Nika Dzalamidze. Trener postawił na niego zdecydowanie i się nie pomylił. Liczymy na jak najszybsze sfinalizowanie definitywne transferu Gruzina. Pechowe kontuzje przerwały dobrze zapowiadające się występy Tunezyjczyka Ben Radii oraz Fina Riku Riski. Nie poradził sobie z urazami Jurijs Żigajevs, choć po transferze reprezentanta Łotwy spodziewano się najwięcej, a tymczasem zagrał tylko 126 minut w trzech meczach. Może jesień będzie lepsza.

Zasługą Michniewicza jest postawienie na Sebastiana Maderę. Gdyby nie pechowo złamany palec nogi w meczu z Bełchatowem, to ten utalentowany stoper pewnie już miałby debiut w kadrze. Lewego obrońcy Dudu (króla asyst) zazdroszczą łodzianom wszystkie kluby ekstraklasy.

Trenerowi nie można odmówić odważnych decyzji, zaskakujących roszad w składzie, a przede wszystkim stawiana na młodzież. Kto by pomyślał, że Widzew wygra dwa mecze z Sebastianem Zalepą na środku defensywy (z Zagłębiem i Lechią). Także zwycięski debiut zaliczył reprezentant Polski juniorów Piotr Mroziński (w Białymstoku, gdzie doznał kontuzji). Smak ligi poznali już wyróżniający się zawodnicy Młodej Esktraklasy Damian Radowicz i Sebastian Radzio.

Największą zagadką jest utrata zaufania do dwóch wyróżniających się piłkarzy rundy jesiennej Bruno Pinheiro oraz Ugo Ukaha, choć ten ostatni powodów do zdziwienia odsunięciem ma mniej niż Portugalczyk.