Ukazuje ona, jak artyści młodsi twórczo transformują strategie swych nauczycieli. Ich stanowisko jednocześnie stawia opór wobec dominujących form definiowania sztuki we współczesnych praktykach tak instytucjonalnych, jak dyskursywnych.
Intensywny dialog między teraźniejszością a przeszłością sztuki polskiej jest również tematem wystawy Oskara Dawickiego i Zbigniewa Warpechowskiego. To pierwsze spotkanie ucznia i mistrza w ramach jednego projektu. Konfrontując ich prace ekspozycja "Dawicki. Warpechowski" wprowadza koncepcję czasu wspólnego - różnice chronologiczne zastąpione zostają przez symultaniczność obrazów. Jej kluczową częścią jest "Kamień i piórko". To nazwa pierwszego performance'u Warpechowskiego, który był bodźcem do własnej działalności artystycznej dla Dawickiego. W 2010 roku okazało się, że performance "fundujący" tę twórczość nigdy nie miał miejsca. Był półświadomą projekcją w umyśle Dawickiego. Uczeń okazał się wcześniejszy od mistrza. W pozostałych pracach ("Baloniarz", "15 lat straty blasku") Dawicki podejmuje temat własnego uhistorycznienia oraz następowania kolejnych pokoleń artystów. Wystawy czynne są do 3 maja.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
