Zabytkowa willa w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi jak nowa. Do skansenu Łódzkiej Architektury Drewnianej trafiła z Rudy Pabianickiej

Willa z Rudy Pabianickiej to najefektowniejszy obiekt w Skansenie Łódzkiej Architektury Drewnianej. Budynek, pochodzący z ul. Scaleniowej, ma kilkudziesięcioletnią historię, lecz trudno znaleźć szczegółowe informacje na temat jego przeszłości. - Dzięki badaniom archiwalnych dokumentów wiadomo, że w latach 30. XX wieku willa należała do fabrykanta Szai Światłowskiego, który był udziałowcem łódzkiej Fabryki Wyrobów Wełnianych Światłowski, Kon i Brener. Dom w Rudzie Pabianickiej nabył jako prezent dla swojej cierpiącej na suchoty żony Klary - wyjaśnia Magda Komarzeniec, zastępca dyrektor Centralnego Muzeum Włókiennictwa. Usytuowana z dala od fabrycznych kominów willa otoczona była sadem jabłoniowym i miała służyć jako dom letni, jednak podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu, w podzielonym budynku stworzono - najpewniej aż 18 - całorocznych mieszkań. Nieremontowana, niszczała przez lata. W 2008 roku została przetransportowana do Centralnego Muzeum Włókiennictwa, gdzie powstawał właśnie skansen architektury drewnianej. CZYTAJ WIĘCEJ >>>>