Tak wyglądał Stary Rynek przed wojną. Studenci Politechniki Łódzkiej stworzyli niezwykłą animację 3D. Zobacz ZDJĘCIA i WIDEO

Stary Rynek to najstarsza część Łodzi. To tu osiedlili się pierwsi osadnicy. Po wytyczeniu na początku lat dwudziestych XIX wieku osady zwanej Nowym Miastem, Stary Rynek miał stanowić centrum rolniczej Łodzi. Otaczała go drewniana zabudowa, drewniany był też stojący tu ratusz, w pobliżu przepływała rzeka Łódzka. Z czasem utworzono na niej staw i zbudowano młyn wodny. Znajdował się w miejscu dzisiejszego Parku Staromiejskiego. Ale i łódzki Rynek Staromiejski zaczął się zmieniać. Drewniane domy zaczęły zastępować murowane kamienice. Była to ta część Łodzi, w której mieszkała niemal wyłącznie żydowska społeczność. Tu stanęła pierwsza w Łodzi synagoga. Była drewniana i zbudowano ją na ówczesnej ul. Dworskiej, którą potem nazwano Wolborską. Znajdowała się w narożniku Starego Rynku. Budynek został wystawiony w 1809 roku przez nowo powstający Kahał Łódzki. Łódź była wtedy jeszcze rolniczym miasteczkiem, które zamieszkiwało około 430 osób, w tym przez 93 Żydów. Pierwsza łódzka synagoga nie była duża. Miała 14 metrów długości i 8,5 metra szerokości. Wzdłuż jednego z jej boków umieszczono galerię dla kobiet. Cześć ławek w bożnicy, jak nakazywał zwyczaj, wydzierżawiano za opłatą. Dochód z tego wynajmu był przeznaczany na konserwację budynku, ubezpieczenie od pożaru oraz na wsparcie biednych. W 1861 roku ze względu na stan techniczny zamknięto starą bożnicę na Starym Rynku. Od września 1861 roku nabożeństwa odbywały się już w nowej łódzkiej synagodze, jeszcze nie w pełni wykończonej. Nazwano ją Alte Szil. Był to gminna synagoga Łodzi.

ZOBACZ WIDEO:


DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O HISTORII STAREGO RYNKU, PRZEJDŹ DO KOLEJNEGO SLAJDU!