Krótka historia Retkini i Widzewa

Zarówno Retkinia jak i Widzew włączono w granice administracyjne Łodzi dopiero po II wojnie światowej, aczkolwiek widzewskie tereny przemysłowe znalazły się w nich już w 1906 roku. Średniowieczne przekazy mówią o dwóch oddzielnych osadach, których nazwy różniły się od dzisiejszych, gdyż Retkinia nazywana była Retkiń a Widzew – Widzewnicą. Jedna należała do biskupów krakowskich, druga do kujawskich. Każda z nich składała się z kilku chat.

Zmiany zaczęły następować dopiero w XIX wieku, gdy Łódź stała się ośrodkiem przemysłowym. Zachodnią część Widzewa upodobali sobie dwaj łódzcy przemysłowcy Kunitzer i Heinzel i wybudowali właśnie tam Widzewską Manufakturę (Wi-Ma). Retkinia pozostawała nadal wsią rządową, którą fabrykanci nie byli za bardzo zainteresowani. Zarówno Retkinia jak i Widzew, ze względu na niższe czynsze były dobrym miejscem do osiedlenia się lub wynajmowania pokoju przez łódzkich robotników. Liczba mieszkańców wzrastała wraz z rozwojem łódzkiego przemysłu. Kilkanaście chałup, zamieszkiwanych w połowie XIX wieku przez ok. 500 osób przekształciło się z czasem w osiedla mieszkaniowe liczące po kilka tysięcy mieszkańców. Dziś w obu dzielnicach można dostrzec tylko ślady dawnych osiedli. Takim przykładem może być ulica Balonowa, gdzie rosną drzewa owocowe z przedwojennych sadów. Dziś mało kto pamięta o wiejskiej historii Retkini i Widzewa, a warto czasami sięgnąć do korzeni.