Elżbieta Trześniewska - skazana na koszykówkę

Robert Zwoliński: **Jakie uczucia po kilku pierwszych treningach?Elżbieta Trześniewska: **Jestem strasznie zmęczona. Oprócz uczestniczenia w zajęciach muszę je jeszcze przygotowywać. Szykowanie treningów z pełną odpowiedzialnością, że nie może być żadnych błędów, jest tak zajmujące, że po prostu 24 godziny na dobę żyję koszykówką. Nie mam na nic czasu. Z pewną ulgą przyjmuję krótką przerwę sylwestrowo-noworoczną. Mam chwilę na dojście do siebie. Uczucie jest jednak fenomenalne. Ja to w końcu kocham. Bycie z koszykówką non stop mi służy i dobrze się z tym czuję, ale w tej chwili dominuje uczucie zmęczenia.

W tej krótkiej przerwie odpoczynek i przygotowania na kolejne dni?
Zdecydowanie odpoczynek, chociaż nie przestanę o tym zupełnie myśleć. Mam moment, że mogę pooglądać płyty, pomyśleć, jak trenować już w cyklach meczowych. Chodzi o to, żeby dziewczynom nie zrobić krzywdy, a pomóc; żeby czuły się pewnie. Zawsze podkreślam, że każda z nich jest pełnoprawnym członkiem drużyny - w związku z tym każda musi być pewna, bo wtedy nawet jeśli coś nie wyjdzie, to zawodniczka wie, z czego wyciągać wnioski. Pracy jest dużo, ale dziewczyny są do niej chętne.

Prezes Andrzejczak mówił, że najwięcej pracy będzie nad techniką...
Całe życie sportowe pracuje się nad techniką. My mamy młody zespół i stąd tej pracy jest tak bardzo dużo. Dziewczyny mogą się jeszcze sporo nauczyć. Mamy młody skład, taki "chłonny" do nowości, więc można się wykazać takim treningiem, żeby przekazać dużo wiedzy, umiejętności.

Młody, polski zespół... Jakie cele na resztę tego sezonu?
Na pewno będziemy walczyć o tę ósemkę. Nie można mówić, że droga jest zamknięta, bo jeszcze prawie cała runda przed nami. Drugim celem dla mnie jest to, żeby umożliwić dziewczynom powrót na ich normalny poziom - bo to są dobre zawodniczki - albo nawet rozwinąć ich umiejętności, aby wskoczyły na jeszcze wyższy poziom sportowy.

Najmocniejszy punkt drużyny?
Kontra i szybki atak. Trochę zaniedbane, ale to właśnie powinien być atut młodego, niskiego, wybieganego zespołu.

Brakuje rozgrywającej i środkowej, co było aż nadto widoczne w pierwszej części sezonu. Jak to zmienić?
Nie będzie nikogo nowego, więc musimy tak uaktywnić tę "jedynkę" i "piątkę" [rozgrywającą i środkową - przyp. red.], żeby wrażenie było jak najsłabsze. Można to zrobić, bo mamy na tych pozycjach dobrych graczy. Będziemy grać szybką koszykówkę i wtedy klasyczna "jedynka" i klasyczny center są mniej niezbędne.

Pierwszy rywal już rozpracowany?
Nie, zaczynam od dzisiaj oglądanie Lidera Pruszków. Teraz był taki charakterystyczny okres, gdzie drużyny często wyjeżdżają nawet na zgrupowania, obozy i wtedy bardziej pracuje się nad motoryką i techniką.

W Liderze ostatnio sporo zmian, m.in. nowy trener. Spora niewiadoma.
Na pewno tak. Poza tym, ten okres świąteczny, kiedy Amerykanki wyjeżdżają i wracają w różnej formie jest ciekawym okresem i pierwsze mecze pokazują kto trenował, a kto nie. My trenowałyśmy, więc mam nadzieję, że się dobrze zaprezentujemy i praca, którą wykonaliśmy będzie widoczna.

Czy to taka jednorazowa przygoda, jako trenerka?
Chciałabym, żeby tak nie było. Jeżeli tak będzie, to powiem trudno, ale ja się z koszykówką nie rozstaję. W różnych formach jestem skazana na koszykówkę, a koszykówka na mnie.

Rozmowa została przeprowadzona 30 grudnia 2011 roku.

Czytaj więcej o sporcie w Łodzi:

• ŁKS Łódź - PBG Basket Poznań: słaby mecz i znów porażka [zdjęcia]

• Sportowy tydzień łódzkich drużyn - zobacz kto, gdzie i kiedy