Wywiad z Grażyną Bąkiewicz

Dorota Zgutka: Nauczycielka i pióro, czy pióro i nauczycielka?

Grażyna Bąkiewicz: Do zeszłego roku wybrałabym pierwszą odpowiedź. Od zeszłego roku, jednak bardziej pióro niż nauczycielka.

O wiele lepiej czuję się w roli twórcy, pisarza. Chociaż nie mogę powiedzieć, żebym zawód nauczyciela wspominała źle. Wręcz przeciwnie, dał mi skrzydła i doświadczenie, wiedzę i tyle emocji. Dzięki temu mogę zajmować się tym, czym się zajmuję, co daje mi tyle przyjemności i satysfakcji. To są dwie rzeczy, które się ze sobą zazębiają i trudno je rozdzielić.

DZ: Słowo o łódzkiej młodzieży...

GB: Łódzka młodzież jest świetna! Przez całe życie mam do czynienia z młodzieżą i muszę przyznać, że spotykam wielu mądrych, zaradnych i inteligentnych ludzi. Jestem pełna podziwu, że chcą dużo osiągnąć, że studiują, pracują, że równocześnie uczą się i zarabiają.

DZ: Łódź w Pani oczach?

GB: Łódź to moje ukochane miasto. To Park Źródliska, to fabryki, to niesamowicie śliczne, przepiękne zabytki, wśród których się wychowywałam. Nie odczuwałam tego jako czegoś wspaniałego, np. to że wchodziłam do środka pałacu, było dla mnie czymś naturalnym. Chodziłam tam do żłobka, byłam otoczona pałacowymi wnętrzami i w momencie, kiedy zaczęłam zwiedzać świat i jeździć na wycieczki do innych miast, to mnie zawsze zadziwiało, że one są takie zwykłe, takie szare w porównaniu z Łodzią. Dla mnie Łódź to jest najpiękniejsze miasto świata. Mam nadzieję, że będzie więcej takich ludzi, którzy będą odbudowywali zniszczone kamienice i potem je pokazywali. To jest zabytek na zabytku. My nawet nie wiemy, w jakim pięknym mieście mieszkamy i z czym obcujemy na co dzień.

DZ: Jakie znaczenie mają dla Ciebie spotkania z czytelnikami?

GB: To jest coś, co daje mi siłę. Jak rozmawiam z ludźmi i widzę, że poświęcają dla mnie swój prywatny czas. To dla mnie ogromna satysfakcja, nagroda za całe godziny poświęcone wymyślaniu, pisaniu, skreślaniu, tworzeniu bohaterów i wydarzeń. W momencie, kiedy ludzie przychodzą i chcą rozmawiać, odnoszą sie do mnie w przyjazny sposób, to jest dla mnie źródło energii, które spowoduje, że jak pójdę do domu, to będę wiedziała dla kogo piszę kolejną książkę.

DZ: Życie współczesnej pisarki "z prawem do niekończących się wakacji"?

GB: To jest piękne! Tak sobie kiedyś wyobrażałam życie dziennikarza, no i nie zostałam tym dziennikarzem. Zostałam nauczycielką. Natomiast teraz, jak zajmuję się tylko pisaniem, to rzeczywiście są niekończące się wakacje. Jeżdzę po Polsce, spotykam się z ludźmi, poznaję biblioteki, poznaję miasta, poznaję niesamowitych ludzi, których nigdy bym nie spotkała, gdyby nie to, że napisałam książkę i zostałam zaproszona. Życie pisarza jest nie tylko pisaniem, siedzeniem przy komputerze, ale i poznawaniem ludzi, takich których nigdy bym nie spotkała na swojej drodze.

DZ: Przesłanie dla czytelników mmlodz.pl?

GB: Rozmawiajmy ze sobą. Nie patrzmy tylko w książki, telewizję i nie zagłębiajmy się tylko we własnym wewnętrznym życiu. Szukajmy przyjaciół i wychodźmy do ludzi. Rozmawiajmy z ludźmi, bo każdy człowiek jest osobną historią. Im więcej takich historii poznamy, tym bardziej się wzbogacimy. Każdy nowo poznany człowiek, każda nowa historia jest dla nas czymś wzbogacającym. Nie zamykajmy się w sobie, w czterech ścianach, z komputerem i telewizorem jako przyjaciółmi. Miejmy prawdziwych przyjaciół i rozmawiajmy z nimi, o tym co nas cieszy, co nas boli, co ich cieszy i co ich boli. Wtedy będziemy lepszymi, bogatszymi ludźmi.

Od redakcji:  Przypominamy, że każdy z Was może zostać dziennikarzem obywatelskim serwisu MM Moje Miasto! Zachęcamy Was do zamieszczania artykułów oraz nadsyłania zdjęć z ciekawych wydarzeń i imprez. Piszcie też o tym, co Wam się podoba, a co Wam przeszkadza w naszym mieście.  Spróbujcie swych sił w roli reporterów obywatelskich eMeMki! Pokażcie innym to, co dzieje się wokół Was. Pokażcie, czym żyje Miasto.