Nowe życie zabytkowej kamienicy w centrum Łodzi. Remont budynek przy ul. Piotrkowskiej 142 ma się zakończyć w czerwcu

Eklektyczna, dwupiętrowa kamienica z 1881 roku przy ulicy Piotrkowskiej 142 przechodzi gruntowny remont. Powstają w niej mieszkania komunalne, lokale użytkowe oraz dom dziennego pobytu dla osób z niepełnosprawnościami.

- Na parterze budynku znajdować się będą lokale dla przedsiębiorców. Pierwsze piętro i część parteru zostanie przeznaczone na siedzibę domu dziennego pobytu dla osób z niepełnosprawnością ruchową. W tym właśnie celu została zainstalowana w budynku winda. Na wyższych kondygnacjach znajdzie się dziewięć w pełni funkcjonalnych mieszkań komunalnych - mówi Rafał Michaś, Zarząd Inwestycji Miejskich w Łodzi

Zielone podwórko przy ulicy Piotrkowskiej

Zmiany zajdą także na podwórku. Do budynku zostanie dobudowany taras służący podopiecznym domu dziennego pobytu, który jednocześnie stanowił będzie zadaszenie części dziedzińca. Budynki gospodarcze na terenie posesji zostały wyburzone. Położona będzie nowa betonowa posadzka oraz w wyznaczonych miejscach deska tarasowa. Pojawi się również dużo zieleni z elementami małej architektury. Zasadzone zostaną rośliny, w tym krzewy, drzewa oraz rośliny pnące. Przy ulicy Piotrkowskiej powstanie otwarte dla wszystkich zielone podwórko.
Remont budynku rozpoczął się w lutym 2019 roku. Koniec prac przewidywane jest w czerwcu bieżącego roku.

Szyny kolejowe i żeliwny zbiornik na wodę

Podczas prac remontowych kamienicy wykonawca remontu odkrył na poddaszu żeliwny zbiornik na wodę, który najprawdopodobniej służył do rozprowadzania wody do mieszkań, po uprzednim ręcznym napompowaniu ze studni. Zbiornik mógł mieć też charakter przeciwpożarowy. Takie rozwiązania nie były powszechnie stosowane w XX wieku, stąd tym bardziej wyjątkowy charakter znaleziska. Jeszcze jedną ciekawostką było wykorzystanie szyn kolejowych do budowy stropu w budynku oficyny, które odsłonięto podczas prowadzonego remontu.

Zabytkowa kamienica przy OFFie

Kamienica ul. Piotrkowskiej była własnością Ludwika Schweigerta. Na początku XX w. posesja przeszła w ręce rodziny Bechtoldów, którzy prowadzili fabrykę wyrobów bawełnianych. Prawdopodobnie właśnie dla Bechtoldów na początku XX w. wykończona została elewacja budynku, już w zupełnie innym stylu – modnej wówczas secesji.