Krępująca przypadłość

Jeszcze do niedawna problem nadmiernej potliwości był przemilczany, choć to poważny problem, z którym boryka się ok. 1 proc. społeczeństwa. Na szczęście w ostatnim czasie mówi się o nim coraz więcej. Poszukuje się również skutecznych sposobów radzenia sobie z tą uciążliwą, krępującą i nieprzyjemną przypadłością.

Regulator temperatury
Pocenie się jest jednym z podstawowych sposobów na pozbycie się ciepła przez organizm. W wysokich temperaturach otoczenia, w czasie wzmożonego wysiłku, a także wtedy, gdy jesteśmy czymś zdenerwowani, przestraszeni lub zaniepokojeni, albo gdy znajdujemy się pod wpływem silnego stresu, reagujemy wzmożonym poceniem się. Wydzielanie większej niż zwykle ilości potu powoduje również jedzenie gorących lub pikantnych potraw oraz picie gorących napojów.
Osoby z nadmierną potliwością (Hyperhidrosis) wydzielają jednak pot w ilości znacznie przewyższającej tę niezbędną do kontrolowania temperatury ciała. Nadmierna potliwość to, jak się okazuje, powszechna przypadłość. Według szacunków, ok. 1 proc. populacji cierpi na jedną z jej odmian. Dolegliwości zwykle pojawiają się po 20. lub 30. roku życia. Prawie połowa osób z nadmierną potliwością ma już w rodzinie kogoś z tym samym problemem. Można więc przypuszczać, że nadpotliwość może mieć podłoże genetyczne. Jest ona następstwem nadaktywności jednego z rodzajów gruczołów potowych, należących do gruczołów wydzielania zewnętrznego. Są one zlokalizowane niemal na całej powierzchni ciała, ale najwięcej jest ich na dłoniach, stopach i pod pachami.

Nerwica i zakażenia
Nadmierna potliwość jest bardzo uciążliwa, nieprzyjemna i krępująca. Stanowi nie lada problem dla osób, które na nią cierpią, ponieważ często staje się znaczącym ograniczeniem w ich pracy zawodowej, kontaktach towarzyskich i życiu osobistym. Powoduje, że unikają kontaktów z otoczeniem, bo przeżywają silny stres, kiedy mają komuś podać dłoń (jest przecież mokra) i całą uwagę skupiają na wielkości plam pod pachami. Nie pozostaje to bez wpływu na ich stan psychiczny – nadpotliwości towarzyszą często nerwica lękowo-depresyjna i natręctwa ruchowe.

Kilka miesięcy spokoju
Tradycyjne leczenie nadmiernej potliwości jest trudne i na ogół mało skuteczne. Stosowanie antyperspirantów, jonoforeza, leki przeciwmuskarynowe, leki z grupy beta-blokerów, środki uspokajające, techniki relaksacyjne, psychoterapia czy akupunktura wykazują krótkotrwałą skuteczność albo są obarczone licznymi objawami ubocznymi. Dlatego coraz chętniej sięga się po Botox – oczyszczony kompleks proteinowy uzyskiwany z toksyny botulinowej typu A, powstającej z bakterii Clostridium botulinum. Ponad 40 lat stosowania toksyny botulinowej typu A w neurologii (w leczeniu kręczu karku i u dzieci z porażeniem mózgowym), liczne testy i szczegółowe badania kliniczne potwierdziły, że jest to bezpieczna i skuteczna substancja.

W leczeniu nadpotliwości toksynę botulinową stosuje się już od ponad 10 lat. Co prawda nie leczy ona przyczyny tego schorzenia, ale skutecznie usuwa jego objawy porażając tzw. cholinergiczne zakończenia nerwowe. Dzięki temu blokuje nadmierne wydzielanie potu.
Zabieg przy użyciu Botoksu jest prostym i bezpiecznym sposobem w walce z nadmierną potliwością pach, stóp, dłoni i twarzy. Jego przeprowadzenie powinna poprzedzić precyzyjna ocena intensywności wydzielania potu. W zależności od leczonej okolicy, trwa zwykle 20-40 minut. Przy leczeniu nadpotliwości dłoni, stóp i pach stosuje się zwykle miejscowe znieczulenie. U niektórych osób efekt działania preparatu widoczny jest już po 24 godzinach, u innych pojawia się do 7 dni. Utrzymuje się średnio przez około 6-10 miesięcy w okolicy pach oraz 4-6 miesięcy w okolicy rąk. Nie zaobserwowano żadnych znaczących objawów niepożądanych.

Więcej informacji o terapii botulinowej można znaleźć na stronie: www.nadpotliwosc.pl.