Szkopuł jednak w tym, że wszystkie "terenowe walory" jakimi dysponował nie brały się, jak to zwykle bywa, z nikąd. Rozwiązania techniczne, które zastosowano w H1 sprawdzały się oczywiście doskonale w terenie, ale tak naprawdę docenić mogli je jedynie amerykańscy żołnierze. Sukces militarny oraz drobna pomoc pewnego amerykańskiego gubernatora austriackiego pochodzenia (Terminatora), sprawiły jednak, iż Hummer zdecydował się na produkcję cywilnej wersji swojego cacuszka. Efektem ich działań stał się wspaniały, oficjalnie dopuszczony do ruchu drogowego wóz terenowy. Jego gigantyczna masa 3680kg i szerokość 220cm (bez lusterek) sprawiały, że jazda po zatłoczonych miastach stanowiła prawdziwe wyzwanie. Gdy do tych ponadprzeciętnych gabarytów dodamy jeszcze, delikatnie mówiąc, irytujący hałas w kabinie, ciasne wnętrze i spalanie na poziomie 20 l ropy na 100km, szybko dojdziemy do wniosku, że nie był to wymarzony samochód do codziennej eksploatacji.

Firma Hummer dość szybko postanowiła "ucywilizować" swoje dzieło i wpadła na pomysł budowy H2. Recepta była prosta. Zachować klocowaty kształt nadwozia, silnik diesla zastąpić tak kochaną przez Amerykanów benzynową V- ósemką, a na koniec, dla smaczku dorzucić jeszcze trochę chromu. W efekcie powstał samochód, który tylko z wyglądu przypominał legendarną "jedynkę". Masa sięgająca blisko trzech ton sprawiła, że zachowanie w terenie stało się delikatnie mówiąc przeciętne, a podróżowanie po utwardzonych drogach wymagało jazdy na nieustającej "kontrze". Rozczarowywało również wnętrze, które choć pretendowało do miana ekskluzywnego, to nigdy takim nie było. "Morze" niskiej jakości, źle spasowanych, trzeszczących "plastików" utwierdziło nas tylko w przekonaniu, że nadal mamy do czynienia z typowym produktem z za oceanu.

Oczywiście w kraju, gdzie wszystko co wielkie i błyszczące jest zawsze, jak najbardziej mile widziane i na miejscu, wygląd, a przede wszystkim wykonanie, nikomu nie przeszkadzały. Jednak wciąż rosnące ceny paliwa i w efekcie spadająca liczba sprzedawanych samochodów typu SUV sprawiły, iż konieczne stało się podjęcie przez firmę Hummer nowych, bardziej radykalnych kroków.

W konsekwencji zadecydowano więc o próbie oficjalnego ataku na "stary kontynent". Główną bronią stał się najmłodszy w rodzinie Hummer H3. W założeniach miał być mniejszy, zwrotniejszy, bardziej ekonomiczny i co najważniejsze, lepiej wykonany. Amerykański producent zdając sobie sprawę z tego, jak dużą wagę my, Europejczycy przywiązujemy do jakości i solidności naszych samochodów, dobrze odrobił swoją pracę domową. I choć najmniejsza w rodzinie "trója" nie dorasta pod względem zachowania w terenie legendarnej "jedynce" do pięt, to i tak zaskakuje pod każdym względem.

Dzięki osadzonemu na solidnej ramie, sztywnemu nadwoziu, zastosowaniu reduktora i blokady obu mostów, samochód doskonale radzi sobie z terenem niedostępnym dla większości obecnych na rynku SUV’ów. O dziwo, jazda po utwardzonych drogach również nie przysparza większych zmartwień. Samochód prowadzi się pewnie i bez najmniejszych kłopotów wybiera wszelkie nierówności naszych rodzimych dróg. Dodając do tego zaskakująco precyzyjny, zębatkowy układ kierowniczy, promień zawracania równy 11,3m oraz dobrą widoczność na boki, otrzymujemy auto, które w miejskich realiach zachowuje się w sposób godny podziwu.

Jednak tym, co robi największe wrażenie jest niespotykana jak dotąd w tego typu amerykańskich samochodach, jakość wykonania. Deska rozdzielcza zaskakuje nie tylko starannością spasowania poszczególnych elementów, ale także doborem użytych materiałów i przejrzystym układem konsoli centralnej. Na uwagę zasługuje również skórzana tapicerka, dające wrażenie pewności i solidności masywne, skórzane koło kierownicy, doskonały system nagłośnienia i ogromny szklany szyberdach.

Podsumowując, najmniejszy "baby" Hummer, to jak dotąd najbardziej udane od czasów kultowego H1, dzieło tego znanego na całym świecie producenta samochodów. I choć jego charakter jest z goła inny, to trzeba mu przyznać, że ma coś w sobie. Dzięki zachowaniu klasycznego, nawiązującego do praprzodka, "bojowego" wyglądu, sztywnej, ramowej konstrukcji zapewniającej dobre własności terenowe oraz starannie wykonanemu wnętrzu, otrzymaliśmy auto, które równie doskonale radzi sobie na błotnistych i kamienistych bezdrożach, co w zgiełku wielkomiejskich dżungli.

Więcej luksusowych samochodów na www.auto-sim.com.pl

MMŁódź poleca:

MM Łódź patronuje:

MMŁódź poleca:

Od redakcji: Przypominamy, że każdy z Was może zostać dziennikarzem obywatelskim serwisu MM Moje Miasto! Zachęcamy Was do zamieszczania artykułów oraz nadsyłania zdjęć z ciekawych wydarzeń i imprez. Piszcie też o tym, co Wam się podoba, a co Wam przeszkadza w naszym mieście. Spróbujcie swych sił w roli reporterów obywatelskich eMeMki! Pokażcie innym to, co dzieje się wokół Was. Pokażcie, czym żyje Miasto.