Prezesem został Kazimierz Mijal, który był jednocześnie prezydentem miasta i zastępcą członka KC PZPR, czyli figurantem w klubie. Przeszedł do historii jako żenująca postać, twórcy własnej Komunistycznej Partii Polski po wjeździe w 1956r wojsk do Albanii. Pierwszym wiceprezesem został Eugeniusz Krupiński, drugim wiceprezesem Antoni Włodarek a skarbnikiem Władysław Domański. Nowy zarząd nie został zaaprobowany przez starych działaczy i zawodników i wtedy pozwolono aby do zarządu klubu weszli H. Konopka, W. Cyll, H. Lubawski narzucając nowego prezesa Stefana Szudzińskiego. Nadeszła doba umasowienia sportu poprzez reorganizację strukturalną. Powstają wielkie, wielosekcyjne kluby w oparciu o piony patronalne (milicyjne, wojskowe, włókniarskie etc). W Łodzi tę rolę pełnił Związek Zawodowy Włókniarzy i w oparciu o niego zaczęto tworzyć klub, który miał za zadanie reprezentowanie sportu łódzkiego w kraju. Takie słowa wypowiedział na walnym zjeździe ŁKS-u 12.03.1949r obywatel Przybył i zaproponował nadanie klubowi nowej nazwy ŁKS Włókniarz i była to propozycja nie do odrzucenia. W taki właśnie sposób ŁKS został wyznaczony do roli przodownika sportu i przodownika przyszłych sukcesów. Obywatel Przybył jako wiceprzewodniczący Związku Zawodowego WŁÓKNIARZY był tylko pośrednikiem w nakazie Partii. Celem tych działań była kontrola wszystkiego przez Urząd Bezpieczeństwa. Za przekazanie cudzego nakazu został on wybrany honorowym członkiem ŁKS-u.
