7 kwietnia 1945r wybrano pierwszy powojenny zarząd ŁKS-u. Prezesem został Kazimierz Mijal, który był jednocześnie prezydentem miasta i zastępcą członka KC PZPR, czyli figurantem w klubie. Przeszedł do historii jako żenująca postać, twórcy własnej Komunistycznej Partii Polski po wjeździe w 1956r wojsk do Albanii.Nadeszły czasy nieudolności zarządzania klubem, konfliktów z młodymi aktywistami partyjnymi starszych działaczy, przejmowania władzy przez nowych kacyków partyjnych i trwało to tak do października 1956r kiedy to na fali przemian doszło do zmian. Do władzy w lutym 1957r powróciła H. Konopka i starzy działacze a klub powrócił do nazwy ŁKS. Po powrocie dawnych działaczy, działalność ŁKS w dalszym ciągu była finansowana poza wpływami z biletów wstępu, głównie z dotacji Federacji Sportu Związku Zawodowego Włókniarzy, sprawującej opiekę nad wszystkimi klubami związanymi z przemysłem włókienniczym. Sportowcy uprawiający wyczynowy sport, trenerzy i opiekunowie byli zatrudniani na fikcyjnych etatach, często w kilku fabrykach, otrzymywali specjalne premie, najlepsi, zwłaszcza sprowadzeni spoza Łodzi mieszkanie. W tym czasie przychodzili do zakładów tylko po wypłatę. Nigdy w historii sportowcy nie mieli takich warunków jak za komuny, a już w ŁKS-ie na pewno.
